Just about every revolution begins with unease and, irately unable to look away, it bedecks itself in a strange violence. Not quite sure of what it has renounced nor what it faces, the anxiety of a revolution evanesces. The revolutionary perpetually looks left and right, his desire to identify set just right, his fear lodged in his nose. And though being in a state of motion is exciting, this motion, in its deviation, turns and turns toward the same path, becoming like an old habit. Even if Ecclesiastes in the Torah declares that what has been is what will be, that there is nothing new under the sun, the word still wanders about, always arriving at the same places but drawing close to ears that haven’t heard of the past, as if bringing new tidings.
Şule Gürbüz
°
Hemen her devrim bir iç sıkıntısı ile başlar ve bir türlü baş çeviremeyişin hiddeti ile tuhaf bir şiddet kuşanır. Ne tam vazgeçtiğinden emin ne yöneldiğinden tedirginliği zayil olur. Devrimci, sağa sola bakmaya devamda, özdeşleşme isteği kıvamında, korkusu burnunda durur. Bir yandan hareket halinde oluşu heyecan verirken bir yandan hareketinin bir eski alışkanlık gibi aynı oluşuna şaşarak döner de döner. Vaiz’in sözü Tevrat’tan hep olanın hep olacak olanı doğurduğunu, yeni bir güneşin doğmayacağını söylese de söz de döner dolaşır, aynı yere ama başka, eskiyi duymamış kulaklara taze bir haber gibi yanaşır.
Şule Gürbüz
°
Revolution-Seat (Devrim-Sit), 2016. Mixed media, 140x100x140 cm. “Timeless Palace Museum” @SPOT Production Fund, Istanbul, TR.
Photo © Dağhan Gürkanlar